Gençlik yıllarımda yaşadığım yere döndüm birden…
Yıllar önce tecrübesizken
Burada yaşadığım sorunlarla istemeden yüzleşiverdim.
O günkü büyük ağabeyler bugün, (22.02.2014)
Yine aynı bıraktığım yerde!
Yine umut olmaya çalışıyor yurdum insanına!
Vah vah vah...
…
Vah ki ne vah!
Ne büyük kayıp zaman
Boşa geçen ömürler, pisipisine ölen, yok olan umutlar.
Aldatılan konu, komşu, eş dost akraba ve arkadaşlar
Kaybetmeye mahkum olmuş yurdum insanı.
İster yapmacık de, ister sonradan sokma…
Geçici asalet, cehaleti kaldırmıyor birader!
…
Çarşı meydanından geçen birkaç delikanlı içinde
Giyimi, kuşamı, yürüyüşü; insanlara seslenişi ile farklı birini gördüm!
Tığ gibi delikanlı
Takıldım peşine gençliğimin!
…
Gelecekten haber vermek için
Alelacele yazdım…
…
Sen dedim “Henüz buraya ait değilsin!”
Geri döneceğin gün yakında
İşin aşın kısmetin çok uzakta
Belki bir gün
Tekrar denersin
Yaşlandığında…
İnsanlardan yana sıkıntı yok, ağzına vur lokmasını al ama limandaki köpekler için aynı şeyi söyleyemem... 
Tarih tekerrür etti. Birkaç sene önce görülen hamsi balığı bolluğu yine İğneada da kendini gösterdi. 
... 
... 
İnsan hayatta herşeyini kaybedebilir belki ama insanlığını kaybetmediği sürece onun yaşaması, başka canlılara umut olmaya devam eder. 
YORUM EKLE